​Są takie przestrzenie w lasach, gdzieś niedaleko źródeł rozlewających się z wolna rzek, gdzie ziemia jest na tyle płaska, że woda tworzy wielkie rozlewiska. Można brodzić stopami po lodowatej wodzie, skakać z kamienia na kamień w poszukiwaniu wysp usypanych z białych otoczaków. Nie są tak okazałe, jak kromlechy ze Stonehenge, ani nawet te z Węsiorow toteż nikt nie spodziewa się znalezienia tam szczątków dawnych cywilizacji. Ludzie tamtędy przechodzą, wędrując górskimi szlakami, nie zdając sobie sprawy, że tuż pod ich stopami trwa historia rozgrywająca się niezależnie od naszego czasu.

Tylko nieliczni poczują z tym miejscem więź, trudną do zdefiniowania bliskość. Uczucia tak kruche i delikatne, że w okamgnieniu rozpierzchają się w poszukiwaniu szczytów gór.